Roszczenia z umów kredytowych zawartych w walucie CHF (frank szwajcarski)

Kancelaria prowadzi postępowania sądowe w tzw. „sprawach frankowych” przeciwko bankom o stwierdzenie nieważności kredytów indeksowanych/waloryzowanych kursem CHF lub o tzw. odfrankowanie kredytu.

W większości spraw sądowych przeciwko bankom roszczenie kredytobiorców formułowane jest jako roszczenie o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej. W przypadku uwzględnienia przez sąd tego żądania umowa traktowana jest tak, jakby nigdy nie została zawarta. Takie rozstrzygnięcie niesie dla kredytobiorców zarówno korzyści, jak i ryzyka.

Orzeczenie przez sąd nieważności umowy kredytowej powoduje, że bank oraz kredytobiorca winni sobie zwrócić to, co wzajemnie od siebie dostali. Bank powinien zwrócić kredytobiorcy kwotę obejmującą sumę spłaconych do tej pory rat (wraz z odsetkami i prowizją), a kredytobiorca powinien zwrócić bankowi kwotę, jaką od niego otrzymał. Sposób wzajemnych rozliczeń jest przedmiotem różnych koncepcji doktrynalnych. W przypadku takiego rozstrzygnięcia należy mieć na uwadze ryzyko konieczności prowadzenia dodatkowego procesu sądowego zainicjowanego przez bank przeciwko kredytobiorcy. Bank najprawdopodobniej będzie bowiem dochodzić od kredytobiorcy zwrotu wypłaconego kredytobiorcy kapitału (najprawdopodobniej z odsetkami).

Drugim rodzajem roszczeń dochodzonych w tego typu sprawach jest tzw. odfrankowanie kredytu sprowadzające się do żądania przez kredytobiorcę wyłączenia z umowy kredytowej klauzul abuzywnych. W takim przypadku umowa kredytu pozostaje wiążąca, jednakże staje się ona zobowiązaniem w polskiej walucie. Za nieważne uznaje się wówczas wyłącznie te zapisy umowy, które regulują problematykę przeliczeń pomiędzy walutami PLN i CHF. W takim przypadku kredytobiorca zyskuje prawo do zwrotu części niesłusznie nadpłaconych rat kapitałowych z odsetkami.